Op de fiets voor dementie. Etappe 6. 49 km.
Blijf op de hoogte en volg Angela
30 Juli 2015 | Italië, Vilpiano
Cortaccia / Kurtatsch - Vilpiano / Vilpian 49 km.
Om half tien gaan we op weg. We rijden net als gisteren weer door de appelboomgaarden en wijnvelden. Hoge bergen omringen ons. De appelbomen worden aan de bovenkant tegen de vogels beschermd met zwarte netten. Links en rechts appelbomen. Lichtgroene appels, geel maarook al fris roodgroen. Ze lijken me eetrijp. Ik zie geen mensen die appels wegnemen. Jacques is ook geen appeltjesrover. We rijden gewoon aan al dat lekkers voorbij. Ik zeg maar niets... We pakken onze route weer op richting Salorno, met de ene keer de rivier aan onze rechterhand en dan weer links. We komen nu steeds meer fietsers tegen. Ora. We bekijken op het infobord het hoogteprofiel. Nu weten we het zeker. We kiezen voor de lichtere variant van deze route. Weer rijden we doorde appelboomgaarden. Ook zien we de groene uitgreoisels van de aspergeplanten. In mei, toen we het eerste deel van onze Rome route naar Venetië fietsten, stonden er regelmatig groene asperges op het menu. Eén keer at ik zelfs piza met groene asperges. In Italië is de aspergetijd nu voorbij. We fietsen weer langs de rivier. leifers ligt aan onze rechterhand. Bolzano. Een flinke stad die een groot gebied in beslag neemt. Op een bord staat: "BOLZANO FIETSSTAD". Een strak fietspad, goed asfalt. Een burcht bovenop de rots. Weer appelbomen. Over de brug is het volgens het fietsbordje richting Merano nog 30 km. Bij Bolzano vergissen we ons. We rijden een stuk de drukke stad in. Dan maar weer terug. We pakken de route weer op. Dan, we hebben het eerst niet in de gaten, rijden we weer zuidwaarts. We zitten per ongeluk toch nog op de zware route richting Appiano - Kaltern. We klimmen flink, lopen en duwen de fiets op sommige stukken naar boven. We rijden door meerdere tunneltjes en genieten ook van prachtige vergezichten. En dan zegt Jacques: "Volgens mij zitten we niet goed." Hij pakt de Garmin erbij. We zitten inderdaad verkeerd. Dan maar weer terug. Lekker afdalen. "Dat prachtige uitzicht hadden we anders mooi gemist!" Roep ik terwijl we steeds sneller de berg naar beneden af roetsjen. Ja, daar is de rivier alweer. We hebben de lichte variant van de route gelukkig weer gevonden. Hetbisnheet. Tegenwind verkoelt ons gelukkig. Webrijden verder. Links Nálles. We maken nog een tussenstop in een bikecafé. Eén Radler voor Jacques en een vanilleijsje met chocade op een stokje voor mij. Dan zien we rechts Terlano liggen. Om half twee zijn we in Vilpiano. We volgen de campingbordjes. Na 1 km zijn we op de kleine camping. We zijn nu in het Duits talige deel van Italië. Gisteren reserveerden wij al een plekje op dee camping. De campingbaas laat ons een prachtig plekje zien bij zijn vijver. Daar zetten we onze tent op. We zijn heel blij met dit plekje. Geen andere campinggasten in de buurt. Heerlijk rustig. Twee houten bankjes om op te zitten, eentje zelf onder de boom in de schaduw. We geven aan dat we hier graag willen staan. "Dan is dit jullie plekje, ik zet hier geen andere tenten meer neer." Zegt de campingbaas. De wc, de douche, een afwasplek zelfs een ijskast vlak in de buurt. Wat willen we nog meer... Jacques rijdt op de tandem terug naar het dorp om in de winkel het een en ander in te slaan. Deze avond doen we ons tegoed aan vissticks met een heerlijke salade van tomaten, veldsla met mozzarella, door mijn eigen huiskok gemaakt..
Om half tien gaan we op weg. We rijden net als gisteren weer door de appelboomgaarden en wijnvelden. Hoge bergen omringen ons. De appelbomen worden aan de bovenkant tegen de vogels beschermd met zwarte netten. Links en rechts appelbomen. Lichtgroene appels, geel maarook al fris roodgroen. Ze lijken me eetrijp. Ik zie geen mensen die appels wegnemen. Jacques is ook geen appeltjesrover. We rijden gewoon aan al dat lekkers voorbij. Ik zeg maar niets... We pakken onze route weer op richting Salorno, met de ene keer de rivier aan onze rechterhand en dan weer links. We komen nu steeds meer fietsers tegen. Ora. We bekijken op het infobord het hoogteprofiel. Nu weten we het zeker. We kiezen voor de lichtere variant van deze route. Weer rijden we doorde appelboomgaarden. Ook zien we de groene uitgreoisels van de aspergeplanten. In mei, toen we het eerste deel van onze Rome route naar Venetië fietsten, stonden er regelmatig groene asperges op het menu. Eén keer at ik zelfs piza met groene asperges. In Italië is de aspergetijd nu voorbij. We fietsen weer langs de rivier. leifers ligt aan onze rechterhand. Bolzano. Een flinke stad die een groot gebied in beslag neemt. Op een bord staat: "BOLZANO FIETSSTAD". Een strak fietspad, goed asfalt. Een burcht bovenop de rots. Weer appelbomen. Over de brug is het volgens het fietsbordje richting Merano nog 30 km. Bij Bolzano vergissen we ons. We rijden een stuk de drukke stad in. Dan maar weer terug. We pakken de route weer op. Dan, we hebben het eerst niet in de gaten, rijden we weer zuidwaarts. We zitten per ongeluk toch nog op de zware route richting Appiano - Kaltern. We klimmen flink, lopen en duwen de fiets op sommige stukken naar boven. We rijden door meerdere tunneltjes en genieten ook van prachtige vergezichten. En dan zegt Jacques: "Volgens mij zitten we niet goed." Hij pakt de Garmin erbij. We zitten inderdaad verkeerd. Dan maar weer terug. Lekker afdalen. "Dat prachtige uitzicht hadden we anders mooi gemist!" Roep ik terwijl we steeds sneller de berg naar beneden af roetsjen. Ja, daar is de rivier alweer. We hebben de lichte variant van de route gelukkig weer gevonden. Hetbisnheet. Tegenwind verkoelt ons gelukkig. Webrijden verder. Links Nálles. We maken nog een tussenstop in een bikecafé. Eén Radler voor Jacques en een vanilleijsje met chocade op een stokje voor mij. Dan zien we rechts Terlano liggen. Om half twee zijn we in Vilpiano. We volgen de campingbordjes. Na 1 km zijn we op de kleine camping. We zijn nu in het Duits talige deel van Italië. Gisteren reserveerden wij al een plekje op dee camping. De campingbaas laat ons een prachtig plekje zien bij zijn vijver. Daar zetten we onze tent op. We zijn heel blij met dit plekje. Geen andere campinggasten in de buurt. Heerlijk rustig. Twee houten bankjes om op te zitten, eentje zelf onder de boom in de schaduw. We geven aan dat we hier graag willen staan. "Dan is dit jullie plekje, ik zet hier geen andere tenten meer neer." Zegt de campingbaas. De wc, de douche, een afwasplek zelfs een ijskast vlak in de buurt. Wat willen we nog meer... Jacques rijdt op de tandem terug naar het dorp om in de winkel het een en ander in te slaan. Deze avond doen we ons tegoed aan vissticks met een heerlijke salade van tomaten, veldsla met mozzarella, door mijn eigen huiskok gemaakt..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
