Op de fiets voor dementie. Etappe 9. 71 km.
Door: Angela de Rooij
Blijf op de hoogte en volg Angela
03 Augustus 2015 | Oostenrijk, Landeck
15 km met de fietsbus tot de plek tussen het eerste en het tweede meer, een stukje de Reschenpass op. Dan nog 71 km fietsen totaan Landeck.
Om kwart voor negen rijden weg weg bij Gasthof Iris in Mals. Het is maar een klein stukje naar het station. Vlakbij het station vertrekt de fietsbus, een vw-bus waarmee fietsen vervoerd kunnen worden in een aanhanger. Www.bikeshuttle.it. Voor 20 euro zet deze firma ons een stukje de Reschenpass op. Daar kunnen we deze klim niet voor maken. We zouden een groot deel moeten lopen met onze tandem, die zonder bagage al 40 kg weegt. Eerst nog een fotootje van de eeuwige sneeuw die we vanaf het terras bij het hotel voor 't eerst zagen. De dag dat we er langs fietsten, eergisteren, was het zwaar bewolkt en lag de sneeuw in de wolken. Voor ons onzichtbaar dus. Als we op de bus staan te wachten die rond kwart voor tien vertrekt, zie ik rookwolkjes opstijgen bij het kerkje van Mals. De toppen met de eeuwige sneeuw liggen te stralen in de zon. Bij de bikeverhuur staan allerlei fietsen. Fietsen met een aanhangzitfiets, waar een kind zittend in mee kan fietsen, met een iets kortere ketting.
Fietsen met een aanhangkarretje om een baby in mee te nemen en natuurlijk mountainbikes, al of niet met trapondersteuning. We zien bij het station ook nog bussen staan met een fietsendrager achterop. Een jong echtpaar vertrekt. De vrouw en de man allebei met een leeg kinderzitje achterop. De man ook nog met een aanhangkarretje, waarschijnlijk met de kinderen erin.
Daar is de volkswagenbus met de aanhangkar. In de aanhangkar staat een rek waar de fietsen overdwars in kunnen staan. De tandem past er alleen maar in de lengterichting in. Samen met de chauffeur zet Jacques de tandem goed vast. En daar gaan we. De shuttlebus rijdt een kleine 20 minuten. Fietsers ploegen langs de weg naar boven. Iets voorbij St. valentin stopt de bus en worden we afgezet.. Om kwart over tien rijden we de btug over met links en rechts van ons de helblauwe stuwmeren. In de verte zien we de besneeuwde toppen steeds een stukje veder weg. Ook nu moeten we weer klimmen. Het uitzicht is prachtig. Strak blauwe lucht, bergen en zon. Heerlijk fietsen, foto's maken, filmen, genieten.
De kerktoren van Graun aan de overkant staat in het water. Ter nagedachtenis aan een verdronken dorp op de bodem van het stuwmeer... Dan ineens fietsen we weer een stuk door het bos. Rechts naast ons nog steeds de Reschensee. Een tijdje later komen we aan bij het eind van het meer in Resia / Reschen. En dan om 11 uur zien we een bord met "Arrivederci / Auf Wiedersehen Alto Adige / Süd Tirol". En dan het bord: "Reschenpass 1455 m." We zijn er. Weliswaar met een beetje hulp, maar toch... We passeren niet meer in gebruik zijnde grensovergangen en fietsen verder. Naast groene ook spitse kale bergtoppen. Een stoeltjeslift met mensen erin, die echt hangen te bungelen alsof ze aan het schommelen zijn. En een kabelbaan met overdekte gondels. We fietsen er onderdoor. We dalen weer een stuk af. Fietsers die naar boven fietsen en mensen die wandelen. Nauders. Weer klimmen. Norbertshöhe 1405 meter hoogte. Weer een mijlpaal. Met een bord erbij. Nauders. Een mooi uitzichtpunt om van te genieten. Nog meer fietsers. Veel racefietsers. We dalen nu acht minuten af. In een bloedvaart naar beneden. Haarspeldbochten. Als we beneden aankomen applaudisseert een groep racefietsers enthousiast voor ons. Zij moeten de klim nog maken. Ook zij weten: alles wat je klimt, zul je ook weer afdalen...
Grensovergang. Zwitserland. Zollamt Martina. Eventjes een een tussenstop in Zwitserland met een dure bak koffie. Eventjes later weer in Oostenrijk. Op een bord langs de weg, naast een houtschuur, lachen vier meisjes in dirndls met laag decolleté ons liggend toe met de uitspraak: "Wir haben Holz vor de Hütte!" Als reclame voor de houtindustrie.
We volgen nu de Inn met hoge rotswanden. We klimmen steeds hoger. Tegen de rotswand aan zijn mannen bezig met een of ander bouwprojekt. Een rode helikopter vliegt af en aan. Een grote zaag komt hoog boven ons aan een touw voorbij. Daarna een metalen kist. Op de terugweg vliegt de heli steeds met een leeg bungelend touw terug... Om even later weer over ons heen te vliegen met een nieuw stuk gereedschap. Tunnels, donker. Aan de zijkant komt gelukkig daglicht naar binnen. Pfunds. We rijden nog steeds de oude Romeinse weg,de Via Claudia Augusta. Een winkel. Even de lunch kopen en bij de winkel lekker opeten. Weer verder. We volgen borden richting Landeck. We rijden over een stuw. Later over een overdekte houten brug. Om half vier ligt de Inn rechts diep in het dal beneden ons. Het fietspad loopt dicht langs de steile helling. Niet bij stilstaan dan maar. Het lijkt hier een beetje op de Harz, waar het ook langs de loipes zo steil naar beneden kan gaan. Dan komen we aan in Landeck met zelfs een C&A... We zetten onze tentbrond vier uur op bij camping Rifler. Een zomer en wintercamping. Een Nederlander die daar al 40 jaar komt wijst ons waar we mogen staan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley