Op de fiets voor dementie. Etappe 20. 77 km.

Zaterdag 15 augustus 2015.
St. Mihiel - Dannevoux. Etappe 20. 77 km
Vanmorgen voor achten de tent al opgebroken, zodat we voordat het begint te regenen alles hebben ingepakt. Vannacht is er veel regen gevallen. Op de camping staan flinke plassen. We eten een yohurtje onder een overkapping op de camping bij de ingang van de camping van St. Miel. En dan rijden we om tien over half 9 de camping af. De lucht is zwaar bewolkt. We hebben onze regenjasjes al aan. Het regent zachtjes. Graanvelden en nog eens graanvelden. Er is hier veel gevochten. Af en toe een herinneringsbord langs de weg. Ook in de dorpen waar we doorheen rijden staan monumenten ter nagedachtenis aan W.O.1. We rijden in de Maas-Vallei. Af en toe zien we de rivier tussen de bomen door. Ook loopt er langs de weg een niet meer in gebruik zijnde spoorlijn. Lege vlaktes met af en toe een boerderij. Veel hout opgestapeld langs de weg. We vragen ons af of ze hier soms ook nog op hout koken. Waarschijnlijk is het alleen voor de kachel. In ieder geval hout genoeg voor een koude winter. Heuvelende vlaktes met graan. Klimmen en weer hard afdalen. We rijden al anderhalf uur in de regen nu. Op het moment dat ik koffietrek begin te krijgen zien we in een gehucht een bakkertje. Daar drinken we koffie met een croissant erbij. Onder de luifel aan een tafel. Er komt een man naar buiten met drie stokbroden onder zijn arm. Weer zo'n typisch Frans beeld. Een vakantie-Belg komt brood kopen. Achter hem aan loopt een klein blond kereltje van een jaar of vijf. Het jongetje is zeer geïnteresseerd in onze tandem. Samen bekijken ze de fiets eens goed. " En nu maar hopen dat ze allebei dezelfde kant opsturen." Zegt de vader tegen het jongetje. Waarop het jongetje antwoordt: "Nee, want bij dit stuur hoef je het alleen maar vast te houden." En hij wijst, slim als hij is op het tweede stuur. En daar komt alweer iemand met een stokbrood naar buiten die ons "Bon Voyage!" wenst. Weer verder in de regen. Het is niets dat we aan de koffie zitten, buiten onder een luifel, maar zonder te bewegen word ik wel koud. Dan maar weer in de pedalen... Regendruppels als pareltjes op onze regenjacks. Een mooi gezicht. Het is maar een graad of 15. Maar door stevig door te trappen blijven we goed warm. Wel nat. Op een stuk spoor dat nog wel in gebruik is dendert een goederentrein langs. 38 km op de teller. Dan rijden we in Verdun. Het is 11 uur. Langs de Citadelle, langs de grote kerk. Het regent hard. Koffiedrinken om op te warmen en weer een beetje te drogen. Om 12 uur Verdun weer uit. Het plenst nu. Om 1 uur duiken we een restaurant in langs de weg. Sjiek en lekker. Varkensvlees met saus, en voor het eerst tijdens het fietsen een wit wijntje erbij. We hoeven, denken we dan, niet zover meer. Even genieten in de warmte. Lekker droog. En dan weer de regen in. Het is gewoon heiig. Ja we zijn echt in de wolken. Tenminste...we rijden erin. En weer over die eindeloze vlakten rond Verdun. Troosteloos. Naar een camping toe. Vol met huisjes. Het is koud en nat. We zoeken een hotel op. Dat nu een woonhuis geworden is. Helaas. We rijden weer een vijftal kilometers terug. Jacques had daar een bordje gezien met chambres d'hotes. Aangekomen bij dat dorpje is het nog stevig zoeken. Op goed geluk rijden we nog een laatste straat in. En daar staat het verlossende bordje: chambre d'hotes. We bellen aan. Een mevrouw steekt haar hoofd uit het raam en zegt dat ze nog een kamer vrij heeft. Voor 35 euro hebben we vannacht allebei een bed met ontbijt. Lekker warm. Blij. Het is half vier. We hebben 77 km gereden vandaag. En nu een heerlijke lange douche genieten!