Op de fiets voor dementie. Etappe 25. 70 km.
Door: Angela de Rooij.
Blijf op de hoogte en volg Angela
20 Augustus 2015 | België, Drieslinter
Etappe 25.
Profondeville - Drieslinter
70 km.
Totaal 1525 km + 70 km = 1595 km.
Om negen uur gaan we weer op pad. Langs de grazende koeien en dan hard vanaf de camping in Profondeville naar beneden. We komen door het stadje en volgen nu de richting Namen, door een smalle straat met aan het eind de rotsen die langs de rivier liggen of beter... staan. En dan fietsen we langs de rivier. Mooie beelden op mijn netvlies. Rotsen weerspiegeld in het water van de Maas. Blauwe stukken lucht met witte schapenwolkjes erboven. Prachtige huizen. Statig. Aan de overkant van het water hoge heuvels met heel veel bos. We volgen het fietspad langs de Maas met de losliggende grindtegels. Het is hier voor Jacques goed opletten geblazen, rustig rijden dus. We zien weer kale rotwanden oprijzen langs het water met daar bovenop de bomen. Om half tien zitten we nog 3 km van Namen af. Brandganzen lopen in het gras langs het fietspad, later ook witte ganzen. In de rivier zie ik ook nijlganzen, de bruine variant. Het pad loopt dicht langs de rivier. We passeren een sluis. En verder. De eerste huizen van Namen doemen op. Goed zicht op de mooie boogbrug. Uiteraard weer met de vlaggen van de landen uit de EU. Nu bestaat het fietspad uit een soort keitjes, weer hobbelen dus. In de hoogte de Citadelle van Namen. Met daarvoor op een rots, een levensgrote gouden schildpad, met daar weer bovenop, zittend op zijn schild De Bhoeddha. De brug over, Namen door. Jacques liever als ik. In de stad rijden is echt Jacques zijn ding,zeg ik altijd. Ik zit lekker achterop en fotografeer wat me voor de voeten komt... Jodoigne. Die kant gaan we op. Nog 34 km. Dan zijn we weer bij de rivier. Een klein motorjacht met het yin-yang teken op de zijkant, vaart een stukje met ons op. Even zoeken naar de weg. Ja, weer gevonden, en verder. Via een "fietsonderdoor" duwen en trekken we de fiets omlaag en weer omhoog onder de brug door. En verder.
Om tien over tien fietsen we de rust weer tegemoet. Heerlijk. Het drukke Namen uit. Houtstapels. Een ingestort huis, half vergaan. Bomen groeien uit de zolderverdieping. We rijden nu een Ravel. Zo heten hier de fietspaden. Voor deze Ravel wordt gebruik gemaakt van een oud spoorwegtracé. Het gaat langzaam steeds iets omhoog. Niet steil. Maar we voelen het wel. Met flink trappen rijden we vaak niet harder dan 8 km per uur. Bij 11 uur. Jodoigne. 24 km. Maisvelden. Uitgestrekte akkers met afgemaaid graan. De korte stengels staan er nog. Er is, zo te ruiken, pas gegierd. We zien de klonten liggen. En ja hoor, daar gaat de gierkar er dwars doorheen...
Half twaalf. We zien een Liddl. Even de weg oversteken. Jacques koopt de lunch in. Ik wacht buiten bij de fiets. Een man bekijkt devfiets vol bewondering. Ik vertel nog maar eens over onze tocht. Hij wenst mij een fijne tocht toe. Als de man zijn boodschappen heeft gedaan en de winkel uit loopt, staan wij almte genieten van een croissant. Hijnzwaaitvons nog eens gedag. Later, als hij in zijn autobwegrijdt zwaait hij nog een keertje.
Als we uitgegeten zijn gaan we weer verder door aardappelvelden en akkers. Het heuvelt nog steeds. Om half 1 is het naar Jodoigne nog 7 km. Rustgevend landschap. Gras. Groen. Later ook dor gelig van kleur.
Het is hier al lange tijd erg droog. Er wordt op verschillende campings danook verzocht om geen water nodeloos te verspillen. Op de camping van gisteren zette de campingbazin voordat we gingen douchen de warmwaterkraan open. Het was slechts geoorloofd om kort te douchen bij aankomst. Verder niet. Bij aankomst vroeg ze ook, of we wilden douchen. Dat rekende ze ook door in de prijs voor de overnachting. Op het moment dat we onder de douche wilden moesten we het haar laten weten. Ze was bezig aan het eind van het campingterrein, sprong toen ik met mijn "doucheverzoek" aankwam, direct in haar autootje. Sjeesde vervolgens het terrein over om de leiding van de warme kraan, die zich achter de deur met hangslot bevond, open te draaien. Ze bleef bezig in de buurt van de douche, zodat ik het niet in mijn hoofd haalde om er te lang onder te blijven staan. Jacques moest ook in dezelfde damesdouche douchen. Daar had ze immers de kraan opengedraaid.
Nu weer terug naar de vlakten waar we doorheen fietsen. Nog steeds over het spoorlijntje. Af en toe zien we ook hier weer, nog een oud stationnetje. Soms groeit een boom uit een raam. Een andere keer is het gewoon in gebruik genomen als woning. Het stationnetje van Huppaye oogt vervallen. Er staan hekken omheen. Waarschijnlijk gaat daar wel iets mee gebeuren. En dan om tien over 1 zien we een bordje dat verwijst naar onze camping: Mini camping 't Leeuwerikenveld. Volg 63 - 62 - 60 - 14,5 km. En 59 - 58. Belgie inhetbkand dat fietsen via de knooppunten introduceerde.
Goetsenhoven... Nooit van gehoord. Knooppuntbordje 63. Dat volgen we nu. En weer over de kasseitjes. Weer een campingbordje. 62. Duiven, in een hele zwerm vliegen ze over ons heen. En ook kraaien even verderop vliegen met elkaar in een grote zwerm door de lucht. De koeien in het veld blijven ook bij elkaar. En dan weer verder over het spoorlijntje. Weer langs een oud stationnetje.
Om kwart over twee komen we aan bij het Leeuwerikenveld. Op deze camping stonden we ook met Sterre, tijdens onze eerste fietstocht vanaf huis naar Beaune in Frankrijk. Later stond Jacques er ook, toen hij met Sterre naar Parijs fietste. En nu dus weer op deze bekende plek. We lazen in het boekje dat campingbaas Jos heerlijk kan koken. En dat gaat hij vanavond dan ook voor ons doen. We verheugen ons er nu al op. Om 7 uur vanavond mogen we aanschuiven aan zijn Brabantse Dis. Jos ziet er zelf ook wel "Brabants" uit moet ik zeggen. Lichtelijk goed gevuld...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley