Dit is pas echt Afrika-vervolg...

De stroom is pas twee keer uitgevallen, het kan altijd erger denk ik dan maar. Gewoon volhouden dus!
Maandag aangekomen in Moshi, onderweg nog een voorstelling gehad.
Gisteren clownden we smorgens in een ziekenhuis, smiddags bij school of light, een school voor weeskinderen. Er waren daar veel kinderen met aids, ook veel hele kleine kinderen. Kinderen die bij ons nog niet eens zouden kunnen lopen zijn hier al bijna zelfstandig te noemen. Dat moet ook wel, anders zouden ze hier niet overleven. Zo zitten er hier voor het internetcafe twee kinderen van een jaar of drie een stuk sinasappel te eten. Geen volwassene te bekennen... Het verschil tussen zelfstandig en verloren is niet zo groot...

Het schrijven van dit bericht kost veel tijd. Steeds gaat er weer iets mis. De verbinding van de compter loopt via de telefoonlijn, maar goed: geduld is een schone zaak. Als ik hier de wereld om me heen zo eens bekijk, en denk aan de nog kleine weeskinderen die letterlijk aan ons hingen, tijdens ons clownsbezoek aan the school of light, zich aan de mzungu (=blanke) vastklampten, hunkerend naar liefde warmte en aandacht, kan ik me over de meeste dingen niet meer opwinden.

Tijdens het clownsbezoek gisteren nog heel mooi contact gemaakt met meisje in het ziekenhuis, zittend op de rand van haar bed. Ze had blote voeten, ik maakte voorzichtig oogcontact, raakte de zool van haar voet aan. Ze keek me aan. Ik raakte voorzichtig haar voetzool nog eens aan. Haar moeder die naast haar ook op het bed zat, begon ook te lachen.Voorzichtig kietelde ik het meisje weer onder haar voet, totdat ze echt lachte. Vervolgens trok ik mijn rechterschoen uit. Mijn natte stinkende sok kwam tevoorschijn. Ik keek verdrietig en vragend naar het meisje, wees op mijn voetzool. Ze begreep het en kietelde mij onder mijn voet. Ik lag giechelend op de grond. Het meisje, de moeder, ik en omstanders hadden hierdoor veel plezier. Tenslotte hielp ze me nog bij het aantrekken van mijn schoen. Voordat ik afscheid van haar nam, gaf ik haar een mooie zachte bloem. Een ontmoeting om niet te vergeten!