Aan de voet van Afrika's hoogste berg
Door: Angela de Rooij
Blijf op de hoogte en volg Angela
11 Mei 2007 | Tanzania, Moshi
Leuk om een bericht te krijgen van het thuisfront. Heel goed Sterre dat je het hebt aangedurft om management en organisatie als profiel te kiezen, lijkt me voor jou een hele geschikte keuze!
Jullie hadden het al door, mijn gezondheid is hier geen probleem. (Wel veel hypo's en hypers, maar geen andere lihamelijke probelem.) En wat het bezoek aan Tanzania betreft, Sterre, je kunt hier gewoon heerlijk op vakantie komen. Vrienden genoeg! In juli is het hier winter, dus niet al te warm en ook het einde van de regentijd. Er zijn hier prachtige dingen te zien en de mensen zijn super aardig, niet alleen omdat mzungu's veel geld hebben maar gewoon omdat ze het zijn.
Vanmorgen heeft de clownsgroep voor de tweede keer Light of Africa bezocht. De clowns knuffelden met babies die dat nodig hadden. Eerder bezochten we al een andere afdeling van Light of Africa, nl. die van de straatkinderen.
Heel bijzonder zijn de optredens voor straatkinderen waarvan je weet dat ze op vrijwillige basis in het centrum verblijven, ze kunnen ieder moment weer de straat op gaan, waar ze dan vogelvrij zijn. Eens in de zoveel tijd houdt de politie op straat een razia, waar de kinderen geslagen worden, mishandeld, vastgezet en vervolgens weer op straat worden gedumpd. De leiding van het centrum voor straatkinderen houdt in de gaten wanneer er weer zo'n razzia op handen is en probeert dan voor die tijd zoveel mogelijk straatkinderen in het centrum op te nemen om te voorkomen dat dit gebeurt.
Deze middag clownt de groep weer voor straatkinderen. Ik heb deze dag vrijaf genomen. Vanmorgen geshopt met Astrid. Voor de mensen van het thuisfront: ik kan mij in geen geval aan de belofte houden niets mee te nemen. Vanmorgen in een werkplaats geweest, waar gehandicapten mooie dingen maken. De eigenaar is een indier en is i.t.t. Tanzanianen (die vaak Polle, Polle zeggen=rustig aan....) een keiharde werker. Hij zorgt ervoor dat een aantal gehandicapte mensen een arbeidsplaats hebben, voor een van zijn mensen bouwde hij een huis. De man waarvoor hij het huis bouwde kan niet lopen omdat hij een misvormd been heeft, maar deze man heeft nu wel een inkomen. Iets heel bijzonders in Tanzania. Maar goed, ik heb dus e.e.a. gekocht.
Allereerst natuurlijk een kado voor Jacques. Voor Sterre: dat komt nog... Een mooie stoel en een krukje. Eindelijk een stoel waar ik met mijn korte beentjes lekker op zit en terug kan denken aan Tanzania. Mijn geldvoorraad slinkt dus al aardig! Volgend jaar zal ik jullie meenemen naar die werkplaats, het is prachtig om te zien wat ze daar met zoveel liefde en geduld in elkaar zetten, alles handgemaakt uiteraard.
Jacques, als je zo snel mogelijk mijn beltegoed wilt opwaarderen ben ik je zeer dankbaar. Ik kan je dan weer sms-en.
Dit was het voor nu.
De plek waar ik kan internetten wisselt steeds, dit is een goede plek, maar morgenvroeg vertrekken we weer richting Arusha. We hebben dan een optreden voor 150 kinderen met aids. Ze hebben daar gevraagd of we willen komen en zijn heel blij dat we voor deze kinderen willen spelen. Overmorgen zullen we wat tijd nemen om een internationaal park te bezoeken. De entree schijnt nu laag te zijn 50 dollar omdat er waarschijnlijk geen wilde dieren te zien zullen zijn.
Als het te nat is, kun je er beter wegblijven omdat de bus dan vastloopt in de modder. Dit hebben we al eerder meegemaakt. Er zijn maar weinig geasfalteerde wegen. Meestal heb je in de bus het gevoel alsof je in een huifkar zit...
Ik hoop dat iedereen die dit leest een reactie wil plaatsen. Het is heel bijzonder om te beseffen dat er veel mensen met mij meeleven,
Heel veel lieve groetjes en een dikke hug voor allen.
xxx
Angela
Jullie hadden het al door, mijn gezondheid is hier geen probleem. (Wel veel hypo's en hypers, maar geen andere lihamelijke probelem.) En wat het bezoek aan Tanzania betreft, Sterre, je kunt hier gewoon heerlijk op vakantie komen. Vrienden genoeg! In juli is het hier winter, dus niet al te warm en ook het einde van de regentijd. Er zijn hier prachtige dingen te zien en de mensen zijn super aardig, niet alleen omdat mzungu's veel geld hebben maar gewoon omdat ze het zijn.
Vanmorgen heeft de clownsgroep voor de tweede keer Light of Africa bezocht. De clowns knuffelden met babies die dat nodig hadden. Eerder bezochten we al een andere afdeling van Light of Africa, nl. die van de straatkinderen.
Heel bijzonder zijn de optredens voor straatkinderen waarvan je weet dat ze op vrijwillige basis in het centrum verblijven, ze kunnen ieder moment weer de straat op gaan, waar ze dan vogelvrij zijn. Eens in de zoveel tijd houdt de politie op straat een razia, waar de kinderen geslagen worden, mishandeld, vastgezet en vervolgens weer op straat worden gedumpd. De leiding van het centrum voor straatkinderen houdt in de gaten wanneer er weer zo'n razzia op handen is en probeert dan voor die tijd zoveel mogelijk straatkinderen in het centrum op te nemen om te voorkomen dat dit gebeurt.
Deze middag clownt de groep weer voor straatkinderen. Ik heb deze dag vrijaf genomen. Vanmorgen geshopt met Astrid. Voor de mensen van het thuisfront: ik kan mij in geen geval aan de belofte houden niets mee te nemen. Vanmorgen in een werkplaats geweest, waar gehandicapten mooie dingen maken. De eigenaar is een indier en is i.t.t. Tanzanianen (die vaak Polle, Polle zeggen=rustig aan....) een keiharde werker. Hij zorgt ervoor dat een aantal gehandicapte mensen een arbeidsplaats hebben, voor een van zijn mensen bouwde hij een huis. De man waarvoor hij het huis bouwde kan niet lopen omdat hij een misvormd been heeft, maar deze man heeft nu wel een inkomen. Iets heel bijzonders in Tanzania. Maar goed, ik heb dus e.e.a. gekocht.
Allereerst natuurlijk een kado voor Jacques. Voor Sterre: dat komt nog... Een mooie stoel en een krukje. Eindelijk een stoel waar ik met mijn korte beentjes lekker op zit en terug kan denken aan Tanzania. Mijn geldvoorraad slinkt dus al aardig! Volgend jaar zal ik jullie meenemen naar die werkplaats, het is prachtig om te zien wat ze daar met zoveel liefde en geduld in elkaar zetten, alles handgemaakt uiteraard.
Jacques, als je zo snel mogelijk mijn beltegoed wilt opwaarderen ben ik je zeer dankbaar. Ik kan je dan weer sms-en.
Dit was het voor nu.
De plek waar ik kan internetten wisselt steeds, dit is een goede plek, maar morgenvroeg vertrekken we weer richting Arusha. We hebben dan een optreden voor 150 kinderen met aids. Ze hebben daar gevraagd of we willen komen en zijn heel blij dat we voor deze kinderen willen spelen. Overmorgen zullen we wat tijd nemen om een internationaal park te bezoeken. De entree schijnt nu laag te zijn 50 dollar omdat er waarschijnlijk geen wilde dieren te zien zullen zijn.
Als het te nat is, kun je er beter wegblijven omdat de bus dan vastloopt in de modder. Dit hebben we al eerder meegemaakt. Er zijn maar weinig geasfalteerde wegen. Meestal heb je in de bus het gevoel alsof je in een huifkar zit...
Ik hoop dat iedereen die dit leest een reactie wil plaatsen. Het is heel bijzonder om te beseffen dat er veel mensen met mij meeleven,
Heel veel lieve groetjes en een dikke hug voor allen.
xxx
Angela
-
11 Mei 2007 - 14:36
Mama Coby:
lieve dochter van me,ik ben bij janny en heb al je berichten gelezen, heel indrukwekkend en heb dan ook echt bewondering voor je doorzettingsvermogen.je beleeft nu wel een heel bijzondere tijd waarbij je veel van jezelf kunt geven maar cijfer jezelf niet helemaal weg. prachtig dat je voor die mensen veel kunt betekenen,waarschijnlijk ook in de toekomst,jou kennende. kees had mij vanmorgen ook al een stukje voorgelezen,hij volgt je ook met veel interesse,hierbij ook de groeten van janny en van mij een dikke knuffel.
m a m a -
11 Mei 2007 - 14:41
Hans:
Ik ben geboeid door je verhalen. Vandaag had ik iemand van een schoolbegeleidingsdienst op bezoek die een jaar naar Oeganda is geweest om iets(vooral t.a.v. onderwijs)te kunnen betekenen voor de plaatselijke bevolking. Zij heeft daar ook een deel van haar jeugd doorgebracht omdat haar vader als arts daar lang heeft gewerkt. In de periode van Amin was het niet meer veilg en moesten zij vluchten. Trots vertelde ik daarbij over jullie initiatief en de bijbehorende verhalen. Ik vind het geweldig. Ik kijk al weer uit naar de volgende berichten.
Groet Hans -
12 Mei 2007 - 15:30
Bas Maris:
Geweldig, al die avonturen die jullie moge meemaken! Ook erg dapper om in zo'n volstrekt andere cultuur de Nederlandse humor te brengen. TOP! Ben alweer benieuwd naar het volgende...,
groetjes, Bas en Anita. -
12 Mei 2007 - 17:12
Roos:
Zo, jij bent aan het genieten! Ik hoop dat je alle stoelen, tafels en andere cadeaus mee terug het vliegtuig in krijgt... (ach waar een wil is, is een weg...). En al die herinneringen nemen niet veel plaats in!
Veel liefs Roos (NB: ik heb een rechte dwarsfluit bestelt!! oeioeioie spannend...)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
